Kimine göre sevginin ayıdır, kimine göre sevilmenin, kimi sonbaharın gelişine, kimi yazın bitişine sevinir. Herkesin Eylül’ü sevmesinin bir nedeni vardır.
Benim Eylül sevgim barıştır. Daha ilk gününde dünyaya barışı hatırlatır. Ha çoğu insanda bu barışı formaliteden hatırlar ya o ayrı bir konu…
Sadece bir gün bile olsa bu kavramı hatırlamak, doyasıya savunmak ve barış için çağrılar yapmak; barışın ne olduğunu bilmek ve göstermek, duygusunu hissetmek gerekmez mi?
Bir günlüğüne silahları susturmak, sadece ülkeler arası değil evler arasında barışı sağlamak, kadın-erkek demeden barış için dik durmak, ötekileştirmeden sevgi içinde yaşamak gerekemez mi?
Dil, din, ırk, cinsiyet, siyasi kimlik ayırmadan, insan olarak barış içinde yaşamak mümkün değil mi?
Ben hepsinin cevabını vereyim “evet” hepsi mümkün… Sadece egolarımızı, kapalı kapılarımızı, bitmek tükenmek bilmeyen hırslarımızı bir kenara bırakıp, insan olmak için yaşarsak mümkün. İyiliğin sadece dine uygun kuralları yaparak değil, iyiliğin sadece sevdiklerimize karşı davranışlarından ötürü olmadığını bilip, iyiliğin ve barışın evrensel bir kavram olduğunu kendimize aşılasak yeterli.
Dünya Barış Günü sadece lafta değil kalplerde, beyinlerde yaşasın. Doğduğumuzdan, şuan ki yaşımıza kadar savunduğumuz ve yaşattığımız kavram olsun.
Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün de sadece ülkemizde değil, tüm dünyaya yayılmış sözü ile “Yurtta Sulh, Cihanda Sulh”
